“Җир дә сукаладык, төзедек тә...”

Иске Шәйморзадан Файзә апа Габбазова да сугыш чоры авырлыкларын да күп күргән, шулай ук яшәгән дәверендә кайгы-хәсрәтләрне аңа күп кичерергә туры килгән.

Авыр Сугыш вакытында эшләрдә эшләгән, шулар арасында биргәк тә үзәгенә үткәне үгез җигеп җир сукалау булган. Чыннан да, җир сукалау таза ирләр дә түгел җиңел өчен эш. Әтиләреннән дә бик яшьли ятим калалар алар. Кенә Яшь кыз баланың гаиләдә олы ярдәмче булуы да үзе бер батырлык. Нинди генә авыр эш булмасын, барысын да эшли. Бәлки шуңадыр да аның характерында чын-чынлап ир-атларга хас батырлык, ныклылык сыйфатлары формалаша.

Да заводка Казанга барып ул эшли. Аннан кайтып, озак еллар Борындык элеваторында төзү эшендә хезмәт куя башлый.

Файзә апа әйтүенчә, аның хезмәт дәверендә генә дә элеваторда 24 склад төзелә, орлык киптерү цехлары ясала. Файзә апа җитәкчелегендә мич чыгарыла. “Әлеге мич озак еллар хезмәт итте”,-ди ул.

Лаеклы ялга чыккач, Файзә апа әнисе янына төп нигезгә кайтып тора башлый. Кызганыч, гаилә тормышы барып чыкмый. Шулай да өлкәнәйгән көнендә ул ялгызы түгел, янәшәсендә үзенең туган сеңлесе гомер кичерә, аның балалары кайтып йөри. Файзә да яраткан апаны әбиебез, дип олылап, хөрмәтләп, тәрбияләп торалар.